Een plek die je roept
Soms kom je op een plek waar je iets voelt dat je niet kunt uitleggen. Een zachte stroom onder je voeten, een diep weten in je buik. De Pyreneeën zijn zo’n plek. Rauw, krachtig, mystiek. Hier, tussen de heuvels en valleien, ligt een geschiedenis die al eeuwenlang mensen aantrekt. Niet zomaar mensen, maar zoekers. Mensen die voelen dat er meer is dan wat we met het blote oog kunnen zien.
Een van de namen die steeds weer opduikt in verhalen over deze regio, is Maria Magdalena. De vrouw die in oude teksten werd genoemd als discipel, als leraar, als degene die misschien wel een veel grotere rol speelde dan we ooit leerden. Maar vooral als de belichaming van het heilige vrouwelijke – een energie die nog altijd voelbaar is in dit landschap.
Legenden en overleveringen
Volgens overleveringen kwam Maria Magdalena na de kruisiging van Jezus aan in Zuid-Frankrijk. Ze zou voet aan wal hebben gezet in Saintes-Maries-de-la-Mer en haar reis voortgezet hebben naar de heuvels van de Languedoc en de Pyreneeën. Hier, in grotten en verborgen plekken, zou ze haar volgelingen onderwezen hebben. Geen religie, maar over verbinding. Over de kracht van stilte, van luisteren naar je intuïtie, van het belichamen van liefde in een wereld die er soms zo ver van af lijkt te staan.
Tot op de dag van vandaag trekken mensen naar deze regio om die energie te ervaren. In grotten zoals de Grot van Maria Magdalena bij Rennes-le-Château, waar de wanden de verhalen van eeuwen lijken te fluisteren. Of op de toppen van oude Katharenburchten, waar de wind een echo lijkt te dragen van een tijd waarin spirituele vrijheid werd nagestreefd, maar ook met bloed werd betaald.
Het heilige vrouwelijke in deze tijd
Wat betekent deze energie vandaag? Waarom trekt ze nog steeds mensen aan?
In een wereld die vaak draait om snelheid, structuur en prestatie, herinnert de vrouwelijke energie ons aan iets anders.
Aan overgave. Aan intuïtie. Aan ontvangen in plaats van altijd maar geven. En dat is precies wat deze regio doet: ze vraagt je niet om harder te werken, maar om te voelen. Om in te tunen op een zachtere kracht die niets te maken heeft met zwakte, maar juist met die diepe, innerlijke kracht die komt wanneer je écht aanwezig bent.
Bij Terra Nova zien we het elke keer weer. Mensen die hier aankomen en iets in zichzelf herkennen. Een soort herinnering. Niet in woorden, maar in gevoel. Alsof er iets verschoven wordt, iets opengaat. Misschien is het de natuur. Misschien de stilte. Misschien de energie die al eeuwen in deze grond ligt opgeslagen.
Voel het zelf
Je kunt boeken lezen over Maria Magdalena. Je kunt de geschiedenis induiken, de theorieën bestuderen. Maar uiteindelijk is er maar één manier om echt te begrijpen wat haar energie betekent. Voel het zelf.
Kom naar deze streek. Loop over de paden die zij misschien ook bewandelde. Adem de lucht in van de Katharenvalleien. Sta stil in de ruïnes en luister naar de stilte. Misschien, heel misschien, hoor je dan een fluistering.
Een herinnering aan iets dat je onbewust al wist.